Het vriendje van mijn zoon heeft selectief mutisme

Wat is selectief mutisme?
Kort gezegd: spraakangst. Het is een aandoening die meestal alleen bij kinderen voorkomt. Technisch gezien kan het kind praten, maar blokkeert het in sociale situaties. Dit is geen gewone verlegenheid. Een opgelopen trauma kan de oorzaak  zijn. 

Stel je voor dat je zelf dit kind bent en dat er iets van jou gevraagd wordt door bv je leerkracht op school, de gymjuf, de muziekleraar, de moeder van een vriendje, de buurman en keer op keer wil je wel maar blokkeer je, je krijgt de woorden gewoonweg niet uit je keel. Andere kinderen of volwassenen kijken je vreemd of ongeduldig aan, waardoor je als kind de druk voelt toenemen en diep de grond in wilt zakken. Voor de omgeving is dergelijk gedrag lastig, maar voor het betreffende kind is het nog veel lastiger, en vervelender!

Voor kinderen met selectief mutisme is het belangrijk dat ze opgroeien in een omgeving waar geweldloos gecommuniceerd wordt (het boekje "how2talk2kids" is ook in dit geval een echte aanrader) en waar de benodigde fysieke en emotionele veiligheid gewaarborgd wordt. Als ouder dien je over engelengeduld te beschikken.
Dit geduld zouden de leerkrachten ook mogen hebben. Zij kunnen je kind op weg helpen door in de klas te werken met pictogrammen. Je kind kan zo een kaartje met de betreffende afbeelding aanwijzen (bv: ik heb een vraag of ik moet naar de wc). Heeft het een vraag, dan is het fijn als de leerkracht naar het kind toeloopt en terplekke het antwoord 1 op 1 uitlegt. Ook is het belangrijk dat het kind geen tijdsdruk of druk van het moeten praten ervaart.
Focus op de sterke kanten van je kind. Laat het ervaringen opdoen waardoor het zelfvertrouwen krijgt. Laat je kind het tempo van leren bepalen! Afhankelijk van de leeftijd van je kind, kan het fijn zijn als de leerkracht de klasgenoten uitlegt wat selectief mutisme inhoudt om zo begrip en medewerking te krijgen.

Voor kinderen met selectief mutisme kan kindertherapie, met een zeer geduldige therapeut, een fijne en belangrijke ondersteuning zijn. Tijdens de kindertherapie wordt naast communicatie ook aandacht geschonken aan een positief zelfbeeld en het vergroten van zelfvertrouwen. Ook frequentietherapie kan een mooie ondersteuner in dit proces zijn.

Kletskousen zullen deze kinderen nooit worden, maar dat hoeft ook niet. Ieder kind heeft zijn unieke kwaliteiten!

kind dat zwijgtjpeg