Kerststress (vervolg op vorig blog)
Op mijn vorige blog over het kerstfeest kreeg ik al snel enkele vragen die ik in deze blog zal beantwoorden.
Doe jij je kind(eren) tekort als je geen kerst met je familie viert? Ik vind van niet. Vaak zijn er patronen en tradities in families ontstaan die bedacht zijn door ouders en voorouders. Dit zijn dus niet jouw tradities. Voelen deze tradities goed voor jou, dan kan je besluiten ze voort te zetten. Creeer je liever je eigen tradities binnen je gezin, dan doe je dat. Het is jouw gezin en jouw (jullie) keuze. Daarbij gaat het om de kwaliteit van het samenzijn en niet om de kwantiteit. Misschien heb je met je eigen gezin meer harmonie tijdens de feestdagen dan met een hele groep mensen bij elkaar. Ik vind de sfeer dan belangrijker dan het aantal mensen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd gaat wat mij betreft dan ook niet altijd op. En of je kind een band krijgt met zijn familie hangt niet van 2 kerstdagen in het jaar af maar van die andere 363 die hierna overblijven.
En als afsluiter: hoe mooi is het als jij je kind kan en durft voor te leven om keuzes vanuit jouw hart te maken? Voelt iets goed, dan ga je ervoor. Voelt iets echt niet goed, dan maak je een andere keuze. De uitdaging van deze tijd is om te (gaan) leven vanuit je hart.
Dit is mijn mening over het vieren van de kerst. Wat is de jouwe?
Doe jij je kind(eren) tekort als je geen kerst met je familie viert? Ik vind van niet. Vaak zijn er patronen en tradities in families ontstaan die bedacht zijn door ouders en voorouders. Dit zijn dus niet jouw tradities. Voelen deze tradities goed voor jou, dan kan je besluiten ze voort te zetten. Creeer je liever je eigen tradities binnen je gezin, dan doe je dat. Het is jouw gezin en jouw (jullie) keuze. Daarbij gaat het om de kwaliteit van het samenzijn en niet om de kwantiteit. Misschien heb je met je eigen gezin meer harmonie tijdens de feestdagen dan met een hele groep mensen bij elkaar. Ik vind de sfeer dan belangrijker dan het aantal mensen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd gaat wat mij betreft dan ook niet altijd op. En of je kind een band krijgt met zijn familie hangt niet van 2 kerstdagen in het jaar af maar van die andere 363 die hierna overblijven.
En als afsluiter: hoe mooi is het als jij je kind kan en durft voor te leven om keuzes vanuit jouw hart te maken? Voelt iets goed, dan ga je ervoor. Voelt iets echt niet goed, dan maak je een andere keuze. De uitdaging van deze tijd is om te (gaan) leven vanuit je hart.
Dit is mijn mening over het vieren van de kerst. Wat is de jouwe?
