Mijn kind heeft moeite met afscheid nemen
Veel (kleine) kinderen hebben moeite met het afscheid als ze naar bv de kinderopvang, peuterspeelzaal of school moeten. Dit kan jou als ouder ook een behoorlijk rot gevoel geven. Zeker als je je kind in een groot verdriet moet achterlaten. Hoe kan je dit het beste aanpakken?
Laat je kind alleen achter bij mensen waar je zelf echt vertrouwen in hebt. Twijfel je over de kinderopvang of bso, dan zoek verder totdat je iemand gevonden hebt waar jij je goed bij voelt. Heb jij als ouder namelijk geen vertrouwen in een organisatie of persoon, dan voelt je kind hoe klein het ook is dit aan en breng je onbewust over dat het geen veilige plek is voor je kind.
Kies daarom niet voor gemak, een school of bso die het dichtste bij ligt. Maar kies waar jij je goed bij voelt!
Afhankelijk van persoonlijke situaties en wat zich binnen je gezin heeft afgespeeld of nog afspeelt kan je er voor kiezen om het afscheid gefaseerd plaats te laten vinden zodat je kind langzaam kan wennen.
Leg je kind van te voren uit waar het heen gaat, wat het daar gaat doen en dat je het daarna weer komt ophalen. Ook al is je kind nog heel klein, praat er tegen. Ik ben al tegen mijn kind gaan praten toen het nog in mijn buik zat. Je kind moet vertrouwen opbouwen dat je daadwerkelijk weer terugkomt en dat kost tijd naast soms tranen.
Houd het afscheid altijd kort. Dus niet rekken: knuffel, kusje, zwaaien, gaan. Meestal voelt het daadwerkelijke afscheid voor je kind zwaarder dan het feit dat je er niet meer bent. Dit heb ik gemerkt toen ik enige tijd op de kinderopvang van een AZC heb gewerkt.
Erken het gevoel van je kind.
Blijf zelf positief tijdens het afscheid. Een ouder in tranen werkt averechts voor een kind.
Spreek af met school, kindervang, bso dat ze jou bellen als het echt nodig is en bepaal ook zelf wat jij onder "echt nodig" verstaat. Wanneer ze dit doen, geeft dit ook jou meer vertrouwen.
Ook als het afscheid, om welke reden dan ook, erg verdrietig verliep is het fijn als iemand jou even kort laat weten als je kind gekalmeerd is.
Voelt een kind zich na een bepaalde tijd nog steeds niet prettig, probeer dan te achterhalen waarom het dit gevoel heeft. Mogelijk voelt het zich niet veilig doordat er geen klik met de leerkracht/pedagogisch medewerker is, de groep te groot is (prikkels!), je kind overheerst wordt door andere kinderen, de lesstof te moeilijk is of door bv problemen binnen het gezin of van jou als ouder. Wanneer de veilige basis van je kind (papa, mama) wankelt, dan komt je kind in een overlevingsangst: wat als papa of mama wegvallen...?
Bij sommige kinderen helpt het om iets tastbaars van jou mee te krijgen. Zo voelt je kind zich dichter bij jou. Of een eigen knuffel of speelgoedje waar het graag mee speelt.
Wanneer je je kind met een gerust hart achterlaat bij een betrouwbaar persoon en je kind is steeds verdrietig bij het afscheid, besef je dan dat dit ook een leerproces is voor je kind. En soms zijn er kinderen die het "niet erg" vinden om op een school, bso, kinderopvang te zijn maar wel blij(er) zijn om weer naar huis te gaan en thuis te zijn. Mijn zoontje vond het, na een wenperiode, geen probleem om naar de kinderopvang te gaan, deed actief mee met activiteiten, speelde er met vriendjes maar sprong ook al eerste omhoog als hij mij voor het raam zag staan en wist dan niet hoe snel hij naar buiten moest rennen ;).
Laat je kind alleen achter bij mensen waar je zelf echt vertrouwen in hebt. Twijfel je over de kinderopvang of bso, dan zoek verder totdat je iemand gevonden hebt waar jij je goed bij voelt. Heb jij als ouder namelijk geen vertrouwen in een organisatie of persoon, dan voelt je kind hoe klein het ook is dit aan en breng je onbewust over dat het geen veilige plek is voor je kind.
Kies daarom niet voor gemak, een school of bso die het dichtste bij ligt. Maar kies waar jij je goed bij voelt!
Afhankelijk van persoonlijke situaties en wat zich binnen je gezin heeft afgespeeld of nog afspeelt kan je er voor kiezen om het afscheid gefaseerd plaats te laten vinden zodat je kind langzaam kan wennen.
Leg je kind van te voren uit waar het heen gaat, wat het daar gaat doen en dat je het daarna weer komt ophalen. Ook al is je kind nog heel klein, praat er tegen. Ik ben al tegen mijn kind gaan praten toen het nog in mijn buik zat. Je kind moet vertrouwen opbouwen dat je daadwerkelijk weer terugkomt en dat kost tijd naast soms tranen.
Houd het afscheid altijd kort. Dus niet rekken: knuffel, kusje, zwaaien, gaan. Meestal voelt het daadwerkelijke afscheid voor je kind zwaarder dan het feit dat je er niet meer bent. Dit heb ik gemerkt toen ik enige tijd op de kinderopvang van een AZC heb gewerkt.
Erken het gevoel van je kind.
Blijf zelf positief tijdens het afscheid. Een ouder in tranen werkt averechts voor een kind.
Spreek af met school, kindervang, bso dat ze jou bellen als het echt nodig is en bepaal ook zelf wat jij onder "echt nodig" verstaat. Wanneer ze dit doen, geeft dit ook jou meer vertrouwen.
Ook als het afscheid, om welke reden dan ook, erg verdrietig verliep is het fijn als iemand jou even kort laat weten als je kind gekalmeerd is.
Voelt een kind zich na een bepaalde tijd nog steeds niet prettig, probeer dan te achterhalen waarom het dit gevoel heeft. Mogelijk voelt het zich niet veilig doordat er geen klik met de leerkracht/pedagogisch medewerker is, de groep te groot is (prikkels!), je kind overheerst wordt door andere kinderen, de lesstof te moeilijk is of door bv problemen binnen het gezin of van jou als ouder. Wanneer de veilige basis van je kind (papa, mama) wankelt, dan komt je kind in een overlevingsangst: wat als papa of mama wegvallen...?
Bij sommige kinderen helpt het om iets tastbaars van jou mee te krijgen. Zo voelt je kind zich dichter bij jou. Of een eigen knuffel of speelgoedje waar het graag mee speelt.
Wanneer je je kind met een gerust hart achterlaat bij een betrouwbaar persoon en je kind is steeds verdrietig bij het afscheid, besef je dan dat dit ook een leerproces is voor je kind. En soms zijn er kinderen die het "niet erg" vinden om op een school, bso, kinderopvang te zijn maar wel blij(er) zijn om weer naar huis te gaan en thuis te zijn. Mijn zoontje vond het, na een wenperiode, geen probleem om naar de kinderopvang te gaan, deed actief mee met activiteiten, speelde er met vriendjes maar sprong ook al eerste omhoog als hij mij voor het raam zag staan en wist dan niet hoe snel hij naar buiten moest rennen ;).
