Misbruik (vervolg op vorig artikel)
En zoals beloofd hierbij nog meer tips:
– Ontspanning is in deze periode extra belangrijk voor je kind: overleg samen met je kind wat het graag doet zodat er een balans kan ontstaan tussen inspanning (ontladen, verwerken, helen) en ontspanning (het doen van leuke dingen, opladen).
– Houd in de gaten of je kind niet overbelast raakt. Wanneer het (bv) al druk op school ervaart en een trauma als misbruik erbij komt, dan hoeft er niet veel meer te gebeuren dat je kind overbelast raakt. Een ruzie met een vriend(innet)je, staf op school, een uitje wat niet door kan gaan of de afwas moeten doen etc kan dan al teveel zijn.
– Je kind heeft te maken met allerlei gevoelens en emoties die ineens kunnen opspelen. Natuurlijk mag (moet) je grenzen bewaken (zoals niet slaan in huis of spullen kapot gooien) maar houd ook rekening met je kind. Probeer er op de 1e plaats samen over te praten.
– Bij seksueel misbruik raakt je kind zichzelf kwijt. Om de pijn niet te hoeven voelen zal het willen vluchten (dit kan zijn in extreem snoep- of eetgedrag, dwanghandelingen, zelfverminking etc.) of gaat het overlevingsmechanieken inzetten. Belangrijk is dat er over gevoelens gepraat blijft worden hoe moeilijk dit ook voor je kind, of jezelf als ouder/verzorger, is. Heb je een kind dat echt niet kan of wil praten, laat het zich dan uiten d.m.v. tekenen, schilderen, kleien, spelen etc. of schakel een therapeut in.
- Schakel je hulverlening in dan is het belangrijk dat jij maar zeker je kind vertrouwen heeft in deze persoon en zich bij hem/haar op zijn gemak voelt.
– Ga niet of niet te snel aan de medicijnen. Pijn hoort helaas bij het leven, hier kunnen we van groeien: voor ieder pijntje een pilletje te pakken is niet altijd de juiste behandeling. Al wordt dit in de reguliere gezondheidszorg hier in Nederland vaak anders gezien ;).
– Als ouder/verzorger krijg jij ook met je eigen gevoelens en emoties te maken. Beperk deze in het contact met je kind (jij moet je kind ondersteunen en niet andersom!). Zorg ervoor dat je je eigen uitlaatklep vindt.
– Helaas kan je als ouder/verzorger dit misbruik niet terugdraaien. Wel kan je er voor je kind zijn of de benodigde ondersteuning inzetten.
– Iedere moeilijke ervaring in ons leven geeft ons de kans om te leren en dus te groeien.
Hoe ga jij je kind helpen?
Ik wens jullie, en vooral je kind, heel veel daadkracht, vertrouwen, liefde en geduld toe in dit proces.
– Ontspanning is in deze periode extra belangrijk voor je kind: overleg samen met je kind wat het graag doet zodat er een balans kan ontstaan tussen inspanning (ontladen, verwerken, helen) en ontspanning (het doen van leuke dingen, opladen).
– Houd in de gaten of je kind niet overbelast raakt. Wanneer het (bv) al druk op school ervaart en een trauma als misbruik erbij komt, dan hoeft er niet veel meer te gebeuren dat je kind overbelast raakt. Een ruzie met een vriend(innet)je, staf op school, een uitje wat niet door kan gaan of de afwas moeten doen etc kan dan al teveel zijn.
– Je kind heeft te maken met allerlei gevoelens en emoties die ineens kunnen opspelen. Natuurlijk mag (moet) je grenzen bewaken (zoals niet slaan in huis of spullen kapot gooien) maar houd ook rekening met je kind. Probeer er op de 1e plaats samen over te praten.
– Bij seksueel misbruik raakt je kind zichzelf kwijt. Om de pijn niet te hoeven voelen zal het willen vluchten (dit kan zijn in extreem snoep- of eetgedrag, dwanghandelingen, zelfverminking etc.) of gaat het overlevingsmechanieken inzetten. Belangrijk is dat er over gevoelens gepraat blijft worden hoe moeilijk dit ook voor je kind, of jezelf als ouder/verzorger, is. Heb je een kind dat echt niet kan of wil praten, laat het zich dan uiten d.m.v. tekenen, schilderen, kleien, spelen etc. of schakel een therapeut in.
- Schakel je hulverlening in dan is het belangrijk dat jij maar zeker je kind vertrouwen heeft in deze persoon en zich bij hem/haar op zijn gemak voelt.
– Ga niet of niet te snel aan de medicijnen. Pijn hoort helaas bij het leven, hier kunnen we van groeien: voor ieder pijntje een pilletje te pakken is niet altijd de juiste behandeling. Al wordt dit in de reguliere gezondheidszorg hier in Nederland vaak anders gezien ;).
– Als ouder/verzorger krijg jij ook met je eigen gevoelens en emoties te maken. Beperk deze in het contact met je kind (jij moet je kind ondersteunen en niet andersom!). Zorg ervoor dat je je eigen uitlaatklep vindt.
– Helaas kan je als ouder/verzorger dit misbruik niet terugdraaien. Wel kan je er voor je kind zijn of de benodigde ondersteuning inzetten.
– Iedere moeilijke ervaring in ons leven geeft ons de kans om te leren en dus te groeien.
Hoe ga jij je kind helpen?
Ik wens jullie, en vooral je kind, heel veel daadkracht, vertrouwen, liefde en geduld toe in dit proces.
