Rouw en verlies bij kinderen (deel 2)

Je hebt je kind het slechte nieuws verteld. Je kind kan hier op verschillende manieren op reageren. Zijn reactie is afhankelijk van o.a. zijn leeftijd, wie overleden is, wat zijn band met de overledene was, hoe jij reageert op en omgaat met je verdriet en of je kind al ervaring heeft met een sterfgeval.

Voor een kind geldt meestal: eerst zien en dan geloven. 
Je kind kan heel heftig en impulsief reageren. Het kan boos worden, depressief, driftig, agressief en angstig (ben waakzaam voor verlatingsangst, dit is vaak een gevolg als een ouder overlijdt). Het kan ook dwanghandelingen krijgen (op korte of op lange termijn). Met dwanghandelingen probeert een mens grip op de situatie te krijgen en spanning af te laten vloeien. Waar het ene kind nieuwsgierig is, kan een ander kind fysieke klachten ontwikkelen zoals rugpijn, buikpijn, hoofdpijn, verminderde weerstand en eindeloos moe zijn met concentratieproblemen tot gevolg. Sommige kinderen zijn extra druk of trekken zich terug (ben vooral alert op je kind als het zich terugtrekt). Je kind kan (tijdelijk) onrustig slapen of nachtmerries krijgen (zorg voor een goed ritme, in ieder geval wat de avond betreft). Leg je kind naast je in bed als het dat fijn vindt maar zeg er ook bij dat dit tijdelijk is. Het is ook goed mogelijk dat je kind niet meer alleen durft te zijn: dit is normaal en zou op termijn over moeten gaan. Bij een heftig sterfgeval (b.v. ouder of broer/zus) kan je kind zich anders gaan voelen en/of zich niet meer begrepen voelen. Wat jouw kind meemaakt, kunnen sommige vriendjes of klasgenoten zich (nog) niet voorstellen. Waak voor eenzaamheid in dit proces! Kom je er zelf niet uit of heb je er de fut of tijd niet voor om je kind goed op te vangen, roep dan de hulp van een kindertherapeut in.

Hoe reageer jij zelf op dergelijk slecht nieuws?