Rouw en verlies bij kinderen (deel 4)
Ieder rouwproces kent fases waar je als mens doorheen gaat. Het rouwproces voor een kind is in grote lijnen hetzelfde als die voor een volwassene maar de volgorde kan anders zijn: ieder mens is immers uniek.
1. je kind heeft tijd nodig om de dood (proberen) te begrijpen. Bij de een duurt dit kort, bij de ander langer. Houd er rekening mee dat je kind vaak nog niet begrijpt dat verdriet en pijn met de tijd minder worden.
2. Je kind zal de pijn van het verlies ervaren en het leren accepteren. Belangrijk is dat gevoelens er mogen zijn en ook doorvoelt worden. Negeer je gevoelens, dan komen ze op een later moment in je leven weer naar boven.
3. Je kind zal leren leven zonder deze dierbare persoon (veel praten en spelen is hierbij belangrijk, zo kan je kind zijn herinneringen ordenen).
4. Je kind zal proberen opnieuw de balans in zijn leven te vinden.
Wil of kan je kind niet over zijn verdriet praten, laat het dan een tekening of brief maken. Het belangrijkste is dat gevoelens eruit komen! Merk je dat je kind vast komt te zitten, roep dan de hulp van een kindertherapeut in! Bescherm je kind namelijk tegen eenzaamheid. Een rouwproces is een proces dat iedereen op zijn eigen manier beleeft en kan soms voor eenzame momenten zorgen.
De tekening of brief kan je op het altaar zetten of op het graf leggen. Een cliëntje van mij bedacht ooit om de tekening te verbranden omdat ze dacht dat de rook de hemel wel zou bereiken, een mooie gedachte vond ik. Kijk gewoon wat bij jullie gezin past. En wie weet heeft je kind eigen ideeën om het vorm te geven.
1. je kind heeft tijd nodig om de dood (proberen) te begrijpen. Bij de een duurt dit kort, bij de ander langer. Houd er rekening mee dat je kind vaak nog niet begrijpt dat verdriet en pijn met de tijd minder worden.
2. Je kind zal de pijn van het verlies ervaren en het leren accepteren. Belangrijk is dat gevoelens er mogen zijn en ook doorvoelt worden. Negeer je gevoelens, dan komen ze op een later moment in je leven weer naar boven.
3. Je kind zal leren leven zonder deze dierbare persoon (veel praten en spelen is hierbij belangrijk, zo kan je kind zijn herinneringen ordenen).
4. Je kind zal proberen opnieuw de balans in zijn leven te vinden.
Voor je kind (maar ook voor jezelf natuurlijk) kan het fijn zijn om de herinneringen aan de overledene levend te houden, in ieder geval in het begin. Zelf heb ik ervoor gekozen om de "verjaardag" van mijn vader (opa) te eren en niet zijn sterfdag. Hoe verdrietig het al is: ik kies voor een positieve herinnering. Een dag die in het teken van (o)pa staat. Ging opa graag uiteten? Dan gaan wij die dag ook uiteten.
Herinneringen levend houden doe je door regelmatig over de overledene te praten. Dit kunnen leuke en luchtige anekdotes zijn en hoeven geen lange zware verhalen te worden. Het feit dat het aandacht krijgt, is het belangrijkste. En komen er emoties naar boven: ben er niet bang voor maar laat ze gaan. Ook kan je ervoor kiezen om een "altaar" in te richten, bv een tafel of hoek in de kamer als gedenkplaats. Op dit altaar (of net hoe je het wilt noemen) kan je dingen zetten zoals een mooie foto, kaarsje, bloemen, tekening, brief, bijzondere stenen etc.Wil of kan je kind niet over zijn verdriet praten, laat het dan een tekening of brief maken. Het belangrijkste is dat gevoelens eruit komen! Merk je dat je kind vast komt te zitten, roep dan de hulp van een kindertherapeut in! Bescherm je kind namelijk tegen eenzaamheid. Een rouwproces is een proces dat iedereen op zijn eigen manier beleeft en kan soms voor eenzame momenten zorgen.
De tekening of brief kan je op het altaar zetten of op het graf leggen. Een cliëntje van mij bedacht ooit om de tekening te verbranden omdat ze dacht dat de rook de hemel wel zou bereiken, een mooie gedachte vond ik. Kijk gewoon wat bij jullie gezin past. En wie weet heeft je kind eigen ideeën om het vorm te geven.
