Rouwen om je huisdier

En dan gebeurt het onvermijdelijke ook bij jullie: je huisdier is overleden of wellicht moet je hem laten gaan inslapen. Hoe ga je dit aanpakken met je kind(eren)?

Ouders vragen zich weleens af of het verstandig is om hun kind bij het inslapen van hun huisdier te betrekken. Ik zou het wel doen maar je dient het wel erg zorgvuldig aan te pakken zodat je kind er geen trauma aan overhoudt. Allereerst moet je kind weten en voelen dat zijn verdriet er mag zijn: het mag boos zijn, het mag verdrietig zijn. Laat je kind zijn gevoelens ook uiten. Dit kan je doen door erover te praten of je kind erover te laten tekenen. Ook kan je zelf het voorbeeld geven door aan te geven hoe jij je in deze situatie voelt. En je kind mag best jouw tranen zien. Waak er alleen voor dat je niet hele dagen aan een stuk aan het huilen bent waar je kind bij is. Moet je je lieve huisdier laten inslapen, dan leg je kind heel goed uit, stap voor stap, wat het kan verwachten. Zeg nooit dat het dier gaat slapen. Want zo kan je angst om te gaan slapen ontwikkelen. Het diertje gaat immers niet slapen! Zijn hartje gaat stoppen met kloppen waardoor het geen pijn meer voelt, geen honger meer heeft enz. Voor iedereen, dus ook voor je huisdier, is het het fijnste als het thuis kan sterven in zijn vertrouwde omgeving. Kan dat niet, blijf er dan (voor je huisdier op de 1e plaats) bij tot het einde.Niets moet in dit proces! Verplicht je kind niet tot het doen van dingen die het niet wil of zelfs eng vindt.

Sommige gezinnen besluiten om het dier op te laten baren oftwel nog een bezoekje te brengen voordat het begraven of gecremeerd wordt. Voor je kind kan het fijn zijn om dan iets tasbaars mee te nemen zoals een tekening, schilderij, knutselwerk, mooie steen/veer/schelp, speelgoed van het dier. Maak foto's van het afscheid. Misschien doe je er niets mee. Sommige mensen biedt het troost om later nog eens naar de foto's te kunnen kijken. Ook kan je er een album van maken.

Het kan voor alle gezinsleden fijn zijn om een plekje in huis in te richten als gedenkplek aan jullie lieve dierenvriend. Dit kan een plaatje op de schouw zijn, op een tafel zijn of op de kast. Je kan er een mooie foto ophangen met daarbij wat bloemen, een kaarsje, tekening, steentjes.... Laat je kind deze plek mee inrichten. Zo kan het actief aan de slag met zijn rouwproces. Ook tijdens een verdrietige bui kan het een tekening maken en deze op de gedenkplek neerzetten of op het graf van jullie overleden huisdier.

Weten dat er na de dood nog wat is, kan je kind een fijn gevoel geven. Laat hem daarom tekenen of schilderen hoe het hiernamaals eruit ziet.

Realiseer je dat iedereen anders met rouw en verdriet omgaat en dat is prima zo. Het ene kind zal weer verder spelen, het andere kind kan huilend op de bank alleen bij jou willen zijn. Voel aan waar je kind behoefte aan heeft en vervul deze behoeften zoveel als kan. Het ene kind vindt het fijn als het tijdelijk bij jou op de bank in slaap mag vallen, het andere kind heeft graag weer een nachtlampje aan op zijn slaapkamer.

De duur van een rouwproces is voor iedereen anders. Binnen enkele maanden moet je kind in staat zijn om zijn leven weer op te pakken. Natuurlijk mag het af en toe nog eens verdrietig zijn, maar het verdriet mag echter geen belemmering meer vormen in zijn dagelijks functioneren. Is dat wel het geval, dan neem contact op met een kindertherapeut.

Gaat je kind naar school, licht dan de leerkracht in zodat hij/zij rekening kan houden met deze rot situatie.

Hoe ervaarde jij het verdriet van je huisdier?

kind met dierjpeg