vervolg Agora onderwijs (vanuit de ouder)
Mijn zoontje schopte als nieuwetijdskind op de basisschool tegen verouderde schoolsystemen aan en spiegelde daarnaast onderwijzend personeel wat hem niet in dank werd afgenomen. Het werd voor hem een basisschooltijd met vele leermomenten waarbij weerstand om naar school te gaan de boventoon voerde.
Sinds het begin van dit schooljaar gaat hij naar een Agora school. Als vervolg op mijn blog
https://speltherapie.co/blog/agora-middelbare-school-onderwijs
wil ik jullie vanuit mijn kant als ouder zijnde meenemen naar hoe een kind leert op de Agoriaanse wijze.
Mijn zoon is geen kind dat van stil zitten houdt en van de hele dag uit boeken moeten leren dat wat hem ook nog niet eens interesseert. Het is een doener die enorm enthousiast raakt als hij mag leren wat hem daadwerkelijk interesseert (lees ook eens: https://speltherapie.co/blog/de-kinderen-met-grote-dromen).
In de eerste echte schoolweek mochten de leerlingen challenges gaan bedenken en kwam mijn zoon enthousiast thuis: hij had nl. voor een challenge al een "go" gekregen. Als passioneel visser had hij bedacht om 3 dagen per week gedurende 3 weken bij een forelrivier stage te gaan lopen. Hij had op school die morgen al een brief naar het betreffende bedrijf gemaild, reeds contact gehad met de eigenaar en afgesproken dat er de volgende dag een kennismakingsgesprek zou plaatsvinden. Nee, ik ging toch niet mee naar het gesprek? Hij ging het zelf doen, zonder moeder. Zo gezegd zo gedaan. Ik had hem wel wat vragen ingefluisterd al voorbereiding op het gesprek. Het gesprek verliep prima en de week erna mocht hij starten. Hij glunderde van oor tot oor. Dat ging even voortvarend!
Enkele dagen later werd zelfstandig uitgezocht welke trein hij moest hebben, ging hij treinkaartjes op het station kopen en nam hij vervolgens alleen de trein om op stage te gaan. Nou zijn zelfstandigheid ging even in een rap tempo, althans voor mij als moeder zijnde.
Op de eerste stagedag, op de terugreis, ging het even niet helemaal zoals gepland: "mam, ik zit in de verkeerde trein". Wat bleek, hij had de verkeerde rijrichting gekozen. Tja, dat gebeurt iedereen vast eens in zijn leven. Maar hij had het zelf al uitgevonden en zat inmiddels op het juiste perron op de trein te wachten die hem terug naar huis zou rijden.
Dolenthousiast kwam hij de eerste dagen terug van zijn stage: hij had al vanalles mogen doen (hengels uit de knoop halen, vissen uitzetten, vissen vacuüm verpakken, achter de kassa staan en een visdemonstratie geven).
Waaw, wat een 12 jarig kind in een week kan leren en groeien! En dat zonder boeken ;)
Wordt vervolgd.
Sinds het begin van dit schooljaar gaat hij naar een Agora school. Als vervolg op mijn blog
https://speltherapie.co/blog/agora-middelbare-school-onderwijs
wil ik jullie vanuit mijn kant als ouder zijnde meenemen naar hoe een kind leert op de Agoriaanse wijze.
Mijn zoon is geen kind dat van stil zitten houdt en van de hele dag uit boeken moeten leren dat wat hem ook nog niet eens interesseert. Het is een doener die enorm enthousiast raakt als hij mag leren wat hem daadwerkelijk interesseert (lees ook eens: https://speltherapie.co/blog/de-kinderen-met-grote-dromen).
In de eerste echte schoolweek mochten de leerlingen challenges gaan bedenken en kwam mijn zoon enthousiast thuis: hij had nl. voor een challenge al een "go" gekregen. Als passioneel visser had hij bedacht om 3 dagen per week gedurende 3 weken bij een forelrivier stage te gaan lopen. Hij had op school die morgen al een brief naar het betreffende bedrijf gemaild, reeds contact gehad met de eigenaar en afgesproken dat er de volgende dag een kennismakingsgesprek zou plaatsvinden. Nee, ik ging toch niet mee naar het gesprek? Hij ging het zelf doen, zonder moeder. Zo gezegd zo gedaan. Ik had hem wel wat vragen ingefluisterd al voorbereiding op het gesprek. Het gesprek verliep prima en de week erna mocht hij starten. Hij glunderde van oor tot oor. Dat ging even voortvarend!
Enkele dagen later werd zelfstandig uitgezocht welke trein hij moest hebben, ging hij treinkaartjes op het station kopen en nam hij vervolgens alleen de trein om op stage te gaan. Nou zijn zelfstandigheid ging even in een rap tempo, althans voor mij als moeder zijnde.
Op de eerste stagedag, op de terugreis, ging het even niet helemaal zoals gepland: "mam, ik zit in de verkeerde trein". Wat bleek, hij had de verkeerde rijrichting gekozen. Tja, dat gebeurt iedereen vast eens in zijn leven. Maar hij had het zelf al uitgevonden en zat inmiddels op het juiste perron op de trein te wachten die hem terug naar huis zou rijden.
Dolenthousiast kwam hij de eerste dagen terug van zijn stage: hij had al vanalles mogen doen (hengels uit de knoop halen, vissen uitzetten, vissen vacuüm verpakken, achter de kassa staan en een visdemonstratie geven).
Waaw, wat een 12 jarig kind in een week kan leren en groeien! En dat zonder boeken ;)
Wordt vervolgd.
